De vallende verkoop

Na de aanschaf van mijn nieuwe ros besloot ik dat het tijd was om afscheid te nemen van Powder Blue. Ze was me dierbaar, maar eerlijk is eerlijk: naast blauw van buiten was ze vooral een zwart gat van binnen waar alleen maar geld in bleef verdwijnen. Tijd om iemand anders dat genoegen te gunnen.

De advertentie van de waarheid

Ik zette een eerlijke advertentie op Facebook Marketplace:

“ᴛᴇ ᴋᴏᴏᴘ: ʀᴇᴛʀᴏ ꜱᴄᴏᴏᴛᴇʀ 50ᴄᴄ (2014) – ᴠᴏᴏʀ ᴅᴇ ʜᴀɴᴅɪɢᴇ ʜᴀʀʀʏ 🔧  Retro modelletje uit 2014 met 50cc motor. Zoals het hoort: max 45 km/u. 4626 km op de teller. Onlangs nog nagekeken, keuring tot september 2025. Heeft hier en daar wat werk nodig — zo doen het achterlicht en de claxon het niet meer. Verder gewoon een leuke basis voor wie handig is met sleutelen en een scooter zoekt met karakter.  Prijs: Cg 1250 Verkoop in huidige staat (as is, where is).”

Binnen no time kreeg ik meerdere berichten. De eerste geïnteresseerde, laten we hem even Bertus noemen, sprak alleen Spaans. Geen Engels, geen Nederlands. Alle communicatie ging dus via Google Translate, wat soms leidde tot pareltjes als: “Ik wil de blauwe muilezel testen.”

De proefrit met hartkloppingen

Goed, afspraak gemaakt voor donderdag rond half twee. Hoewel ik liever een Spaanssprekende buur had meegevraagd, moest ik het doen met de vertaaltool en mijn vriend die in noodgevallen zijn ‘uitgaans-Spaans’ inzette.

Bertus arriveerde, zette zijn gezette gestalte op mijn scooter en tufte de wijk in. Het bleef een behoorlijk tijdje stil, totdat we haar weer hoorden pruttelen — samen met zwaar gehijg. Dat klonk niet goed.

Wat bleek? Hij was omgevallen tijdens de proefrit. “Mi corazón, mi corazón!” jammerde hij. De schade aan scootie viel mee, maar Bertus was in allerlei staten en niet de juiste. Toch besloot hij direct het volledige bedrag over te maken. Powder Blue werd netjes vastgesjord achterin zijn pick-up. Alleen: ik had nog geen ‘roze papiertje’ geregeld voor de overschrijving. Dat zou ik vrijdagmiddag om 15:00 doen.

De hit & run met een roze randje

Vrijdagochtend haalde ik dat papiertje bij onze grote vrienden van Nr. 1 Scooter, waar ik meteen de waarschuwing kreeg: “Zorg dat je bij de overschrijving bent, want het kenteken staat nog op jouw naam.”Ja ja. Maar ik had geen zin om helemaal naar de belastingdienst te scooteren over Curaçao’s winderigste weg.

Thuis wachtte me een onaangename verrassing: mijn vriend wees me op heftige berichten in onze buurtapp. Bertus bleek tijdens de proefrit tegen een dure autoband te zijn gebotst… en was daarna doorgereden. Een heuse hit & run. Mét foto’s van mijn kenteken en zijn silhouet op mijn scooter. En die stond dus nog op míjn naam. Hou. Op. Met. Me.

ChatGPT to the rescue

Gelukkig bleef mijn vriend kalm. Hij stelde voor om ChatGPT even een contractje te laten maken (hulde!), waarin onder andere stond dat de scooter vanaf donderdag 14:00 in zijn bezit was. De aanrijding was om 14:15. Dekking: check.

Op naar het tankstation om de papieren te printen — thuis hebben we natuurlijk geen printer meer. Ondertussen probeerde ik Bertus te bereiken om eerder af te spreken, maar dat lukte niet. Mijn corazon ging inmiddels nu alle kanten op. En dat op vrijdagmiddag, wanneer je gewoon alleen bezig wilt zijn met de vraag "Welke Happy Hour pakken we?".

Gelukkig wilde de overbuurvrouw wel komen vertalen om dit euvel goed onder woorden te brengen.

De confrontatie

Stipt om 15:00 stond hij op de stoep, onwetend van de hele ophef. Na ondertekening van het contract kreeg hij uitleg. En wij ook.

Blijkbaar had hij inderdaad iemand geraakt, maar de dame in kwestie was zó tegen hem uitgevallen dat hij uiteindelijk maar terug naar ons was gereden. Zij had hem onder andere uitgemaakt voor dief en illegaal, terwijl hij hier al 25 jaar ingeschreven staat. Sneu.

We probeerden hem duidelijk te maken dat hij contact moest opnemen met die dolle dame en gaven hem haar nummer. Maar zelfs via de buuf drong dat niet echt door. Hij raasde maar door over de beschuldigingen die naar zijn hoofd waren geslingerd.

Aan de poort

Een paar dagen later had hij de overschrijving nog steeds niet geregeld. “Geen tijd gehad.” Uh-huh. Tot de politie bij ons aan de deur stond! Ja hoor, daar kon je donder op zeggen, natuurlijk. Gelukkig hadden wij alle papieren op orde. De agent gaf nog een tip: “Verkoop je volgende scooter zonder kentekenplaat.” Beetje vreemd, want kenteken meegeven is hier redelijk normaal, maar oké.

Een paar uur later: paniek berichten van Bertus. Hij was benaderd door de politie. Ja, vriend, dat krijg je als je de boel niet netjes oplost. Ik heb hem wel gerust kunnen stellen dat, wanneer hij z.s.m. de zaken regelt, niemand aan zijn gekochte scooter ging zitten.

Eind goed, al goed

Powder Blue staat nu officieel op naam van Bertus. En nog schattiger: hij had haar gekocht als verrassing voor zijn stiefzoon 🥹

Kortom: een scooter verkopen op Curaçao? Dat kan dus gaan met vallen, opstaan en een paar juridische omwegen...