Hoe het idee voor de grappige verhalen bundel #HouOpMetMe ontstond (en meteen ontspoorde)
- Aranka Copy Keet
- Jun 15
- 2 min read
Het oorspronkelijke plan? Een boek vol bizarre verhuisverhalen. Want geloof me: als je met je moeder zo’n 15 keer in Nederland verhuist, en daarna zelf nog even 8 keer op Curaçao, dan sleep je meer mee dan alleen dozen. Trauma’s, bloopers, halfvergane knuffels — noem het maar op.
Ik begon dus te schrijven. Over de Muiderslotweg, waar de muren letterlijk oren hadden en de buurtbewoners beter gecast waren dan in menig realityshow. Over buurvrouwen die hun geld op hun rug verdienden, Harley-onderdelen die in de woonkamer lagen te glimmen, een trouwjurk die voorgoed verdween in een Opel Kadett, en een regenbooggezin dat aardbeien kweekte via kippenlogica. Alles kwam voorbij. De verhalen rolden vanzelf uit m’n toetsenbord. Allemaal keurig in CopyKeet-stijl: met humor, zelfspot en een likje absurditeit. Het zou dus een grappige verhalen bundel worden met een autobiografische twist.
Maar toen gebeurde er iets geks. De verhuisverhalen waren op, maar mijn pen bleef tikken. Opeens kwam alles eruit: medische mankementen, scooteravonturen, cabaret obsessies en dingen die je alleen op Curaçao meemaakt (en dan nog steeds denkt: huh?!).
Er ging een dam open. En ik kon het niet meer stoppen. Wat begon als een project met één thema, veranderde in een humoristisch boek vol herkenbare anekdotes. Alles wat mis kon gaan, werd ineens content. En zo ontstond deze bundel: een mix van Curaçao verhalen, Nederlandse chaos en CopyKeet-humor.
Toen ik driekwart van het boekje af had, dacht ik: Weet je wat? Die verhuisverhalen verdienen een eigen podium. Want hoewel er zeker gelachen wordt, zaten daar ook verhalen tussen met wat meer… eh… ondertoon. En #HouOpMetMe moet in de basis vooral gewoon leuk zijn. Licht. Lollig. Lomp hier en daar.
Dus: het verhuisboek komt nog. Echt! Maar dit eerste deel is bedoeld als autobiografisch boek met humor waar je hardop om kunt lachen. Of op z’n minst ongemakkelijk bij glimlacht.
Sneak peek? Tuurlijk.
In mijn blog deel ik alvast wat voorproefjes van het volgende boekje. Geen hele hoofdstukken hoor — ik ben dol op een spoiler, maar dit is geen Netflix-beschrijving. Wel krijg je een paar werktitels en inkijkjes in wat je straks kunt vinden in die aparte ‘verhuisverhalenbundel’.
Een paar titels die je straks in deel twee kunt verwachten:
De “So-smile-iërs” Onze immigrantenburen met muren van rijstpapier. Alles was hoorbaar. Alles. Maar wat hoorden we eigenlijk?
Peter en Heidi Ze praatten met gras. Ze áten gras. Maar ze bedoelden het goed. Een kleurrijk stel met Sai Baba-vibes en een spirituele handleiding voor het huishouden.
112 Zinloos gebeld De onderbuurvrouw tikte regelmatig met een bezem tegen ons plafond als het weer mis was met haar ex. Wat we aantroffen, bleef me bij. Soms is de grens tussen kinderlijke onschuld en volwassen ernst ijzingwekkend dun.
Groene bladzijden Onder ons woonde Tokkies waarbij de wietplanten tot aan ons balkon reikten. Ik nam trots een blad mee naar school. Tot ik op mijn groene vingers werd getikt...
Comments