Verhuren op Curaçao: verhaal over schuifpuien en borg perikelen

Terug naar blogs

Wil je een klein inkijkje in mijn eiland verhaal én wat handige tips over verhuren op Curaçao? Buckle up, want ik neem je mee langs hartvormige zwembaden, studenten die denken dat borg een fooi is en een vader met een koffiemok-theorie.

Hoe het begon 

In mei 2010 verhuisde ik naar Curaçao om het bedrijf van mijn wijlen moeder voort te zetten. Zij runde tot 2009 een bed & breakfast mét therapie voor mensen met een burn-out. Aangezien ik geen psycholoog of hypnotherapeut ben (ik had al moeite met m’n ademhaling tellen tijdens yoga), viel dat hele Unique Selling Point weg.

Wat bleef? Een tropische appartementencomplex op een geweldige locatie aan de Caracasbaaiweg, met een hartvormig zwembad als conversation piece. In die tijd werd net het strandgebied van Jan Thiel verder ontwikkeld, met onder andere Zest en nieuwe horecazaken. De ligging was ideaal voor stagiairs en starters: vlakbij alle actie, zonder elke dag in die eeuwige file te hoeven staan bij het “ellende-stuk” van de Caracasbaaiweg.

Daarnaast waren de kamers ruim, voorzien van een eigen badkamer en met een balkon of tuin – geen bunkerbende, maar fijne woonruimte. Samen met mijn toenmalige vriend besloten we het dan ook om te vormen tot een studentenhuis. “Voor studenten, door studenten” werd ons motto. Casa Caracasbaai was geboren.

Klinkt leuk toch? Nou… ja. Maar makkelijk was het niet.

Verhuren op Curaçao: pittiger dan je denkt

Omdat ik zowel verhuurder als huurder ben geweest, weet ik inmiddels hoe krom de balans soms is. Verhuren op Curaçao klinkt als een tropisch succesverhaal, maar onderschat het niet. Als verhuurder heb je namelijk veel meer minder dan als huurder. En dat is op een klein eiland – waar iedereen elkaar kent en verhalen sneller rondgaan dan de passaatwind – best een uitdaging. Vooral als het om de borg gaat.

In mijn geval had ik studenten als doelgroep. Jongeren die hun eerste huis buiten mama’s vleugels betrekken, nog nooit een NUON-rekening hebben gezien en denken dat een lekke kraan vanzelf repareert (spoiler: nee). Alles is fun en avontuur, tot iemand met volle overtuiging een glazen schuifpui ramt.

Wat ook een hoofdpijndossier was: het uitleggen dat water en stroom hier belachelijk duur zijn. Ik had de ‘fout’ gemaakt om all-inclusive te verhuren. Oké, de airco ging wel via een eigen meter, maar elk huis had vier bewoners en het bijhouden van die kosten werd al snel hogere wiskunde.

Mensen snapten gewoon écht niet dat een ventilator die de hele dag aanstaat, het huis niet kouder maakt. Wel stoffiger. Ik liep daarom op een gegeven moment als een soort elektriciteitsflik door het pand om overal fans uit te zetten. 

De koffiemok-theorie

Eén van m’n huursters had dus per ongeluk een ruit gesloopt. Volgens haar lag het aan een defecte rails. Volgens de wetten der logica lag het aan... impact. Haar vader kwam verhaal halen. In een sterk Amsterdams accent gooide hij zijn koffiemok (plastic, thank God) op tafel en zei:

“Als je deze één keer laat vallen, gebeurt er niks. Maar doe je dat 100 keer, dan gaat-ie stuk. Zo ook die schuifpui. Dat is slijtage. Niet m’n dochter d’r schuld.”

Tja. Dat ik de schade – die hoger was dan de borg – nog netjes had afgehandeld, deed er niet toe. Ik kreeg alsnog de reputatie “daar krijg je je borg niet terug”. Wat gewoonweg niet klopt. Maar reputaties zijn net als tropenzweet: moeilijk uit te wissen.

Denk je aan verhuren op Curaçao? Denk dan verder dan je tuin

Als mensen mij enthousiast vertellen dat ze “lekker gaan verhuren” in de tuin, zie ik mezelf al terug in 2010: jong, goed bedoelend, en zéér onvoorbereid. Mijn tip? Denk er goed over na. Verhuren op Curaçao klinkt leuk en rendabel, maar je haalt mensen letterlijk in je huis. En met huurders krijg je geen proefperiode. Heb je eenmaal iemand binnen, dan krijg je die er niet zomaar uit...

Ook als huurder is het eiland klein

Been there too. Als huurder probeerde ik juist rekening te houden met de verhuurder. Want ruzie maken met je huisbaas op een eiland waar je elkaar nog tegenkomt in de rij bij Appie? Geen goed plan. Toch zie je het vaak: huurders die de laatste maand niet betalen “want die wordt wel verrekend met de borg.” Nee mensen, de borg is er niet om je afscheidsfeestje te financieren. Die is er voor schade en achterstallige betalingen. Maar ja, dat zie je pas écht als je zelf aan de andere kant hebt gestaan.

Moraal van dit tropisch verhaal?

Verhuren op Curaçao is niet voor watjes. Het kan heel waardevol en gezellig zijn – als je maar duidelijke afspraken maakt, wederzijds respect toont en soms gewoon even diep ademhaalt (in, uit, negeer die schuifpui). We wonen hier op een prachtig eiland en als we een beetje lief zijn voor elkaar, blijft het ook nog gezellig.

#HouOpMetMe

Terug naar blogs