Paaldans-knie (Uit Hét Boekwerk)

Uit hét Boekwerk: een van mijn meest pijnlijke kerstherinneringen (letterlijk).

Op veler verzoek deel ik af en toe een verhaal uit #HouOpMetMe op de website. Gewoon, als sneak peek — of als je nog twijfelde of je het boekje moet kopen.

Deze keer: over een danspaal, Flügel en een iets te enthousiaste dance move...

Een verhaal waar ‘kerstgedachte’ en ‘knieschijf’ samenkomen op een manier die ik nooit had kunnen bedenken: mijn beruchte paaldans-knie.

Iedereen heeft zo zijn zwakke plekken. Sommigen hebben een tennisarm, anderen een hockeybal op hun scheenbeen. Maar ik? Ik heb een paaldans-knie. Een kwetsuur die me mijn leven lang herinnert aan een avondje iets té veel enthousiasme en een danspaal in discotheek Delirium in Haarlem.

Het was kerstavond, ik was 18, en samen met een vriendin had ik ons in een sexy kerst-outfits gehesen. Een kort kerstrokje, een topje dat weinig aan de verbeelding overliet, en natuurlijk de onmisbare hoofddeksel. Delirium was the place to be die avond, en achterin de zaal stond een danspaal – nou ja, geen professionele, maar gewoon zo’n paal waar je een beetje aan kon hangen, zwieren en zwaaien. Perfect voor ons, want als zelfbenoemde kerstengeltjes wilden we natuurlijk een statement maken.

Na een doosje Flügel (of twee) voelde ik me klaar voor actie. Mijn vriendin en ik zwierden en zwaaiden alsof we professioneel gecertificeerd paaldansers waren – op de heerlijke, ietwat cheesy dance muziek van toen. Maar ja, het lot besloot anders. Terwijl ik in een dappere poging mijn innerlijke J.Lo losliet, ramde ik met volle overgave mijn rechterknie tegen die vermaledijde paal. Het was niet zomaar een botsing; het was een klap van epische proporties. Een rare krak en een vreemde pijn maakten al snel duidelijk dat er iets serieus mis was.

Ik keek verbaasd naar mijn knie en realiseerde me dat de schijf letterlijk van zijn plek was geschoven. In mijn half-Flügel-gevoede wijsheid dacht ik: "Oh, dat duw ik wel even terug." En ja hoor, met één ferme klap probeerde ik mijn knieschijf weer op zijn oorspronkelijke plek te zetten. Spoiler alert: het werkte niet helemaal zoals gehoopt. De pijn was onhoudbaar, en steun vinden op dat been? Vergeet het maar. Resultaat: deze kerstmuts kletterde keihard van het podium.

Het drama was compleet. Bewaking moest me letterlijk van de dansvloer sleuren, terwijl ik half lachend, half huilend werd meegenomen. Delirium bevond zich in een smal straatje in Haarlem met eenrichtingsverkeer, en die avond was de stad ook nog eens vol met kerstvierders. Terwijl ik strompelend werd afgevoerd, belden ze drie opties: mijn toenmalige vriend, een ambulance, en een taxi. En wat denk je? Alledrie kwamen ze tegelijkertijd aan, als een soort bizarre kerstprocessie. Ik koos de taxi, want ja, de voorste wint.

De chauffeur was een alleraardigste man, vastberaden om me zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te brengen. Helaas interpreteerde hij "spoed" nogal letterlijk. Met piepende banden en scheurende bochten sjeesde hij door de stad. Ik zat achterin, mijn knie in een hoek waarvan ik niet wist dat die bestond, en probeerde me vast te houden aan alles wat binnen bereik was.

Eenmaal aangekomen bij locatie Deo (het ziekenhuis), droeg de chauffeur me netjes over aan het ziekenhuispersoneel. En daar zat ik, onder mijn rode kerstrokje stak mijn been inmiddels ingegipst uit, terwijl de kerstmuts schuin over mijn gezicht hing. Iemand maakte nog een foto – een plaatje dat ongetwijfeld iconisch had kunnen zijn – maar die is helaas verloren gegaan in de krochten van de tijd. Een moment dat ik nooit zal vergeten, en een herinnering die mijn knie altijd bij me zal dragen.

En nu, elke keer dat ik van het toilet opsta en mijn scharnier een kleine klik maakt, word ik met een pijnlijke glimlach herinnerd aan die ene kerst waarin ik mijn carrière als paaldanser voorgoed opgaf.

Meer van dit soort verhalen lezen?

Dan is #HouOpMetMe echt wat voor jou. Bomvol ongemakkelijke situaties, mislukte plannen en gênante momenten waar je stiekem hardop om moet lachen.

📘 Bestel het boekje hier